Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να σας παρέχουμε την καλύτερη πιθανη εμπειρία χρήστη .Cookie πληροφορίες ειναι αποθηκευμένο στο προγραμμα περιήγησης σας και εκτελεί λειτουργίες όπως να σας αναγνωρίζει όταν επιστρέφετε στον ιστότοπο μας και βοηθάει την ομάδα μας να καταλάβει σε ποια σελίδα από τον ιστότοπο μας βρίσκεις πιό ενδιαφέρουσα και χρήσιμη.
“Νεκρή φύση με φρούτα”, Κωνσταντίνος Παρθένης
€60,00
Αναπαραγωγή του έργου ”Νεκρή φύση με φρούτα” του Κωνσταντίνου Παρθένη σε βαμβακερό μουσαμά με ψηφιακή εκτύπωση και ματ βερνίκι προστασίας.
Κωνσταντίνος Παρθένης, Αλεξάνδρεια 1878 ή 1879 – Αθήνα 1967
Άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική και μουσική στη Βιέννη σε ηλικία μόλις 16 ετών (1895/96-1903). Το 1903 ήρθε στην Αθήνα. Ταξίδεψε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Καβάλα, Κωνσταντινούπολη, Πόρος, όπου έκανε τις τοιχογραφίες του ναού του Αγίου Γεωργίου, 1906-1907) και το 1907 στην Αίγυπτο (από την Αλεξάνδρεια ως το Λούξορ). Στο Κάιρο αγιογράφησε το ναό του Αγίου Γεωργίου. Από το 1909 ως το 1911 έζησε στο Παρίσι και από το 1911 ως το 1917 στην Κέρκυρα. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1919 ζωγράφισε εικόνες για το ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας Τέχνη. Το 1929 διορίστηκε καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών όπου παρέμεινε ως το 1947. Το 1940 του ανατέθηκε η διακόσμηση της νοτιοδυτικής αίθουσας του πρώτου ορόφου του Δημαρχείου Αθηνών. Αν και ο Παρθένης εκτέλεσε την παραγγελία (1940-1942), τα έργα, που θεματικά αναφέρονται στην αρχαιότητα, στο Βυζάντιο και στον σύγχρονο ελληνισμό, τελικά δεν παραδόθηκαν εξαιτίας οικονομικών προστριβών. Στόχο της ζωγραφικής του αποτέλεσε η προβολή της ελληνοκεντρικής ιδεολογίας. Σε αυτό το πλαίσιο αφομοιώνει επιλεκτικά αρχές κυρίως του Συμβολισμού και του κυβισμού τις οποίες συνδυάζει με στοιχεία ή θέματα της ελληνικής παράδοσης. Τα έργα του ενταγμένα πάντα στο κλίμα του συμβολισμού κατατάσσονται σε τρεις ενότητες: α) της δεκαετίας του 1910 με σαφείς επιρροές από τη βιεννέζικη Sezession, β) από το 1917 έως το τέλος της δεκαετίας του 1920, οπότε διακρίνονται επιδράσεις από το έργο του Cézanne και γ) τη δεκαετία του 1930 και έπειτα, όταν πλέον σταδιακά μειώνει το χρώμα και τα έντονα περιγράμματα με αποτέλεσμα οι πίνακές του να μοιάζουν με αφαιρετικές αποδόσεις σχεδίων πάνω στη χνουδωτή όψη του καμβά. Η πρώτη του ατομική έκθεση διοργανώθηκε το 1920 στο Ζάππειο. Το 1938 εκπροσώπησε την Ελλάδα με ατομική του έκθεση στην Μπιενάλε Βενετίας. Συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.