Αρχείο Εκθέσεων

Στην έκθεση παίρνουν μέρος περισσότεροι από 70 νέοι καλλιτέχνες, ηλικίας έως 35 ετών, από ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση συμμετοχής στον διαγωνισμό και έστειλαν στο Τελλόγλειο τα έργα τους.

Στο πλαίσιο της τελετής των εγκαινίων, πενταμελής κριτική επιτροπή θα επιλέξει τέσσερα έργα ανάμεσα στο σύνολο. Το καλύτερο από αυτά θα βραβευτεί με συμβολικό χρηματικό ποσό και στα άλλα τρία έργα θα απονεμηθούν ισότιμοι έπαινοι. Τα τέσσερα επιλεγμένα έργα θα παραμείνουν στη συλλογή του Τελλογλείου.

Την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου στις 19.30 εγκαινιάζεται η ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας Anese Cho με τίτλο “Fragmentation”, σε επιμέλεια της Δρ. Θάλειας Βραχοπούλου.

Την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019 ανοίγει με δωρεάν ξενάγηση για το κοινό στις 19.00 η μεγάλη έκθεση του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α.Π.Θ. με τίτλο «Φιλίας Δώρα Ι».

Το Τελλόγλειο Ίδρυμα, δημιούργημα μιας από τις σημαντικότερες δωρεές τέχνης στη χώρα μας, αυτή της Αλίκης και του Νέστορα Τέλλογλου, η οποία στοχευμένα και προγραμματικά προσέβλεπε στη γενικότερη πολιτιστική εκπαίδευση και το ποιοτικό βιοτικό επίπεδο, προσήλκυε από την αρχή μεγάλες δωρεές και σημαντικούς φίλους, όπως είναι οι Δημήτρης Τσάμης, Τώνης και Ιωάννα Σπητέρη, Λουκάς Βενετούλιας κα.

Ο Σταύρος Παπάζογλου αναζητεί την πραγματική θέαση του εγώ, την εικόνα του ίδιου μας του εαυτού με τις πολλαπλές ψυχικές πληγές. Με τη διαρκή επεξεργασία της εικόνας και την παραμόρφωση επιδιώκει να εκφράσει τον ψυχικό πόνο, την κοινωνική μοναξιά, αλλά και την ποικιλομορφία της αλήθειας και της πραγματικότητας. Οι χρωματικές κλίμακες και οι αλλοιώσεις της φόρμας μετουσιώνονται σε ποικίλες συναισθηματικές εξάρσεις. Η επανάληψη της εικόνας συνιστά αναπόσπαστο μέρος της αφήγησης που δεν δεσμεύεται από χωροχρονικούς περιορισμούς.

Η σειρά των μικρών πορτρέτων της Σοφίας Καρασαββίδου ερευνά τη σκέψη και την ανάγκη για εσωτερική αναζήτηση, έχοντας σχεδόν τη λογική της εκκλησιαστικής εικόνας, «σαν περιφορά επιταφίου με κατεύθυνση άγνωστη». Ζωγραφίζοντας τις πλάτες των μορφών, η καλλιτέχνιδα αποφεύγει έντεχνα να αποδώσει το βλέμμα και την έκφραση του προσώπου, αφήνοντας τον θεατή να «μεταφράσει» με τον δικό του τρόπο, με τις δικές του λέξεις την ψυχική διάθεση των εικονιζόμενων σε μια συγκεκριμένη χωροχρονική στιγμή, σε μια πορεία προς το τυχαίο και το προσωρινό.